Używamy ciasteczek

Strona dla prawidłowego działania wymaga plików cookies. Szczegóły ich wykorzystania znajdziesz w Polityce Prywatności.

Plener Karwieńskie Błota 2012

Plener Karwieńskie Błota 2012 był piątą edycją autorskiego pleneru Grzegorza Stachańczyka dla studentów Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie.

Ideą corocznych plenerów w Karwieńskich Błotach jest rozpoznawanie tożsamości miejsca – nadmorskiej wsi, kojarzonej zwykle z anonimowym wypoczynkiem. Bogata przeszłość miejscowości związana z XVI w. osadnictwem holendersko-niemieckim to rozdział zamknięty II wojną światową. Mieszkańcy mają jednak świadomość przeszłości i czują się jej spadkobiercami. Związek między obecnymi mieszkańcami wsi i miejscem ich zamieszkania stanowił punkt wyjścia dla sformułowania idei wszystkich plenerów w Karwieńskich Błotach.

Pierwszą propozycją było sportretowanie mieszkańców. Inspirację stanowiły portrety rybaków i ich rodzin wykonane na pocz. ubiegłego wieku. Temat realizowany był przez trzy sezony plenerowe, a wykonane portrety zostały przekazane Stowarzyszeniu na Rzecz Karwieńskich Błot. Obecnie działaniom studentów towarzyszy stała, zaprzyjaźniona grupa mieszkańców. Miała ona znaczący udział w kolejnej propozycji zrealizowanej w czasie pleneru w 2012 r. Była to próba ujawnienia miejsc „magicznych” – wskazanych przez mieszkańców, wyjątkowych dla nich zakątków wsi i jej okolic, pokazujących inne oblicze miejsca niż to, które funkcjonuje w świadomości turystów. Działanie to stało się pretekstem dla przeprowadzenia „bArteru”. Miejsca wskazane przez mieszkańców zostały oznakowane w terenie, a wykonane przez studentów „portrety miejsc” stały się przedmiotem wymiany z mieszkańcami wsi, na to, co ci mogli wykonać własnoręcznie.

Ostatni plener poprowadzony został w nowej formule – z udziałem gościa, Małgorzaty Winter, historyka sztuki i krytyka. Dzięki temu studenci mieli możliwość poznania osoby biorącej czynny udział w życiu artystycznym, kreującej działania w obszarze sztuki najnowszej. Program przygotowany przez Małgorzatę Winter – projekcje filmów i wykłady m.in. na temat strategii włóczkowych w sztuce współczesnej był pretekstem do wykonania w terenie „ekologicznego grafitti”.