dr Elżbieta Kołodziejczyk-Macander

Artysta plastyk. Konserwator-restaurator dzieł sztuki. Nauczyciel akademicki.

Specjalizacja: rzeźba artystyczna oraz konserwacja rzeźby kamiennej i detali architektonicznych.

Magister sztuki w zakresie konserwacji i restauracji rzeźby i elementów architektury. ASP w Warszawie, Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, Warszawa 1988.

Doktor sztuki w dziedzinie sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki, ASP w Warszawie, tytuł pracy: „Rekonstrukcja płaskorzeźby Stefana Szwanera Bitwa pod Wiedniem z attyki Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie w aspekcie wartości dawnej sztuki i potrzeby jej ochrony”. Warszawa 2019.

Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie (1982) z tytułem Technika Sztuk Plastycznych w zakresie wystawiennictwa.

Studia na ASP w Warszawie j. w. (dyplom z wyróżnieniem). W 1986/87 nagroda rektorska za osiągnięte wyniki w nauce. Aneks dyplomowy rysunkowy (z wyróżnieniem) w pracowni prof. Mariana Nowińskiego, aneks rzeźbiarski w marmurze (z wyróżnieniem) w pracowni prof. Adama Romana.

Od 1990 zatrudniona na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie w Pracowni Rzeźby prof. Adama Romana, następnie prof. Janusza Pastwy w charakterze asystenta oraz wykładowcy (zakres działań dydaktycznych – opracowywanie założeń programowych w kontekście kształcenia przyszłych konserwatorów, kompleksowa organizacja stanowisk pracy, wystaw, prowadzenie egzaminów wstępnych). Od 2019 adiunkt, kierownik pracowni rzeźby.

Praktyk konserwacji rzeźby i architektury, autorka opracowań dokumentacyjnych dotyczących zabytkowych obiektów oraz wypowiedzi do monografii „Adam Roman – wskrzeszone piękno” ASP Warszawa (1997), „August Zamoyski. Myśleć w kamieniu” Muzeum Literatury Warszawa (2019) i artykułów w Pasażu Wiedzy „Technika i technologia wykonywania rzeźbiarskich, narzutowych dekoracji na elewacjach wilanowskiego pałacu”, „Przekształcenia i konserwacje płaskorzeźb na attykach wilanowskiego pałacu na przykładzie „Bitwy pod Wiedniem”, Wilanów (2019).

Autorka prac rzeźbiarskich i rekonstrukcyjnych przy zabytkowych rzeźbach, z których kilka najważniejszych to:

• portret prof. Adama Romana (marmur, 1988),
• małe formy rzeźbiarskie (brąz) dla odbiorców warszawskich galerii (1985-90),
• fontanna w prywatnej kaplicy A. Gudzowatego w Mariewie (1996),
• portret w medalionie (brąz) Donata Tylmana kierownika Kliniki Ortopedii w Warszawie (2003),
• popiersie Stanisława Małachowskiego (brąz) na dziedziniec Sejmu RP (2018),
• rekonstrukcje przy rzeźbach zabytkowego zespołu Klasztoru Jasnogórskiego w Częstochowie (1992),
• rekonstrukcja orła na obelisk pomnika żołnierzy polskich (ofiar wojny 1920) w Łopatyniu na Ukrainie (1994)
• rekonstrukcja orła do nagrobka Orzeł i Krzyż na cmentarz Montmartre w Paryżu (2001),
• rekonstrukcja (w zespole) rzeźb pomnikowych Piechurów Francuskich i Lotników Amerykańskich na Cmentarz Orląt Lwowskich na Ukrainie (1998),
• rekonstrukcja popiersia Alegorii Zimy (marmur) z ogrodu Pałacu Belwederskiego w Warszawie (2001),
• kopia fragmentu nadproża romańskiego portalu kolegiaty w Tumie (2006),
• liczne rekonstrukcje wystroju rzeźbiarskiego (rzeźby, reliefy, medaliony, ornamenty) elewacji Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (1999, 2003-2009) w tym monumentalnych scen batalistycznych jak Bitwa pod Wiedniem oraz Bitwa pod Lwowem, Chocimiem i Parkanami (współudział),
• rekonstrukcje kilkunastu fragmentów rzeźb oraz dwóch putt do nagrobka Jana Tarły autorstwa Jerzego Plerscha w Kościele oo. Jezuitów w Warszawie (2010),
• rekonstrukcja (w zespole) płaskorzeźb alegorii Malarstwa, Rzeźby, Architektury, Muzyki autorstwa Józefa Gosławskiego dla Sejmu RP w Warszawie (2015).

Autorka lub uczestniczka wielu prac konserwatorskich m.in.: ludowej kamieniarki w Beskidzie Niskim i Roztoczu (1988-1991), pomników sztuki sepulkralnej na Cm. Powązkowskim (1989-1992), Prawosławnym (1989, 1994), Żydowskim (1995) w Warszawie, Montmartre w Paryżu (2000)i lokalnym cm. w Brwinowie (1990, 1993), wystroju rzeźbiarskiego elewacji pałaców Tyszkiewiczów (1989), Branickich (1991), Ostrogskich (1994-1996, 1998), Landaua (1995), el. dziedzińca Zamku Królewskiego (1997), dekoracji Domu Nauczycielstwa Polskiego (pl. Trzech Krzyży; 1990) w Warszawie, orientalnej bramy pałacu w Natolinie (1994), rzeźb korony amfiteatru w Łazienkach Królewskich (1996-1997), Mauzoleum Potockich na przedpolu pałacu w Wilanowie (1998-1999), wystroju rzeźbiarskiego zespołu klasztornego na Jasnej Górze w Częstochowie – szczytu Bazyliki św. Krzyża, Skarbca (1990-1991), Kaplicy N.M.P., Arsenału (1992), bramy Lubomirskich (1993), portalu Bazyliki św. Krzyża (1999), Kaplicy Denhoffów (2000), a także kamiennego wystroju wież i elewacji Kościoła św. Krzyża (2001), rzeźb z nisz (20 szt.) elewacji Kościoła św. Boromeusza (ul. Chłodna; 2006, 2007) w Warszawie, triforiów wieży Archikolegiaty w Tumie (2001), konserwacji kominków w Pałacu Karnickich (1998), Pałacu Rady Ministrów (2002) w Warszawie, alegorycznych popiersi Wiosny, Lata, Jesieni i Zimy z ogrodu Belwederu (2000-2001), płaskorzeźb Wagi, Miary i Ptaszki autorstwa Jana Szczepkowskiego dla MCK w Milanówku (2012) i wykonanie ich kopii dla BGK w Warszawie, konserwacji gipsowych odlewów (ok. 120 szt.) z kolekcji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dla muzeum w Łazienkach Królewskich (2012,2013) oraz zakrojonych na szeroką skalę prac konserwatorsko-rekonstrukcyjnych i kopii rzeźbiarskich na elewacjach i attykach Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie w latach 2003 -2009.

Organizatorka i uczestniczka wystaw okazjonalnych (Malbork 1997, Warszawa 2002, Wilanów 2005, WKiRDS ASP Warszawa 2018, Stara Prochownia – Warszawa 2019), a także innych działań w przestrzeni publicznej (Festiwale Nauki, Jabłonna 2016-2019, warsztaty dla Fundacji Uniwersytet Dzieci – Kraków, 2017, 2018).

Laureatka Nagród Rektorskich ASP w Warszawie (2004, 2011) i odznaki „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015).